Symbol literowy używany na oznaczenie szkła antywłamaniowego (DIN 52290): A = klasa antywłamaniowości (A1,A2,A3);
została na podstawie normy DIN EN 356 zastąpiona oznaczeniami P1A do P5A.
Patrz oszklenia antywłamaniowe lub szkło antywłamaniowe.

Pochłanianie energii przez materię

Przyleganie do siebie dwóch różnych materiałów

Zjawisko optyczne w szkle hartowanym (ESG). Występujące w szkle hartowanym strefy naprężeń mogą powodować dwójłomność światła, która może być stwierdzona przez występowanie okrągłych barwnych pierścieni. Zjawisko anizotropii można zaobserwować wyraźnie w świetle spolaryzowanym lub między dwoma filtrami polaryzacyjnymi (polaroidami). Nie jest wadą, która może stanowić podstawę reklamacji.

Skrót nazwy materiału uszczelniającego: terpolimer kauczuku etyleno-propylenowego (stary skrót EPDM)

Gaz szlachetny, stosowany w celu poprawienia wartości współczynnika „k“ w szybach zespolonych jako wypełnienie gazowe. 

Szkło okienne z większą liczbą pęcherzy niż szkło antyczne (tzw. „antiko”).

Dawny symbol literowy szkła antywłamaniowego (DIN 52290): B = klasa antywłamaniowości (B1, B2, B3); został zastąpiony na podstawie normy DIN EN 356 oznaczeniami P6B, P7B i P8B. Patrz oszklenia antywłamaniowe lub szkło antywłamaniowe.

W halach sportowych i podobnych obiektach muszą być zastosowane elementy konstrukcyjne odporne na uderzenia piłką. Muszą one spełniać warunki badań zgodnie z normą DIN 18 032, Część 3. Próbka szkła jest w tym teście ostrzeliwana za pomocą urządzenia wyrzucającego piłkę. Szyby muszą posiadać certyfikaty potwierdzające spełnienie tych wymagań.

Szyby pojazdów są bezpieczne wtedy, gdy w możliwych do przewidzenia warunkach nie jest możliwe zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi.

patrz cegły szklane, szklanobeton

Stara nazwa szklanobetonu.

Specjalny rodzaj szlifowania krawędzi szyb, o profilu półkolistym (dawniej szlif okrągły)

Dawniejszy symbol literowy na oznaczenie szkła kuloodpornego (DIN 52290): C = szkło odporne na uderzenie pociskiem (C1 do C5); w normie DIN EN 1063 zostało zastąpione oznaczeniami BR 1, BR 7.
patrz oszklenie antywłamaniowe lub szkło antywłamaniowe.

patrz - kształtka szklana dachowa.

Szklane kształtki budowlane o kwadratowym kształcie i z pustą przestrzenią w środku – patrz DIN 1817

Najczęściej dwuskładnikowe spoiwo do sklejenia dwóch elementów szklanych.

Wyrób ze szkła o wysokiej odporności na zmiany temperatur. Jest on wytwarzany przez specjalną kierowaną obróbkę cieplną (pierwszy czas przetrzymywania w temperaturze tworzenia się zarodków krystalizacji, drugi czas przetrzymywania w temperaturze wzrostu kryształów, podczas której następuje częściowa krystalizacja szkła (odszklenie).

Nazwa ramki dystansowej szyb zespolonych o poprawionych własnościach termicznych.

patrz - „masa właściwa“ lub „masa powierzchniowa“.

Wydmuchiwany ręcznie cylinder szklany o średnicy ok. 1 m.

Symbol literowy na oznaczenie szyb antywłamaniowych (wg normy DIN 52290; w chwili obecnej jeszcze obowiązująca): D = odporna na wysadzenie; patrz – szyby antywłamaniowe lub szkło antywłamaniowe

Kształtka szklana dachowa. Prasowane, przepuszczające światło „cegły” ze szkła. W kształcie i oznaczeniu odpowiadają dostępnym w handlu dachówkom ceramicznym.

Szkło lane barwione w masie (franc.: dalle = płytka okładzinowa) często stosowana jako uchwyt drzwi oszklonych.

Ciśnienie akustyczne, które w zależności od częstotliwości dźwięku oceniane jest według krzywej ważącej A (norma DIN 45 633). Krzywa ta uwzględnia fakt, że odczuwana głośność zależy od częstotliwości (wysokości dźwięku). Jest to również jednostka miary poziomu ciśnienia akustycznego dB (A). Odpowiada w przybliżeniu wartościom poziomu głośności przy częstotliwości 1000 Hz.

Stara nazwa grubości (grubość podwójna) dla produkowanego na skalę przemysłową szkła okiennego o grubości 3,8 mm. Według rosnącej grubości: szkło cienkie – szkło okienne EE, MD, DD – szkło grube

Drzwi bez ram.

Zjawisko nazwane od Friedricha Kathedera, który bliżej zbadał sprzężenie między dwoma szybami zestawu MIG za pośrednictwem masy powietrza zamkniętego w przestrzeni międzyszybowej. Przyłożone obciążenie powierzchniowe pojedynczych grubości zostaje przy tym rozłożone na obydwie szyby pojedyncze szyby 

Efekt w szybach zespolonych, objętość gazu zamkniętego w przestrzeni między dwoma szybami wyrównuje ciśnienie wewnątrz zestawu z ciśnieniem atmosferycznym przez ugięcie wklęsłe wzgl. wypukłe szyb. W zależności od rodzaju ugięcia powstają różne widoki wzgl. odbicia lustrzane. Efekt ten nie jest wadą stanowiącą podstawę do reklamacji.

Wartość opisująca zdolność danej powierzchni do odbijania promieniowania cieplnego. Im niższa jest emisyjność, tym więcej ciepła odbijane jest z powrotem do pomieszczenia.

Międzynarodowa nazwa (Ethylen-Propylen-Dicht- Material) elastomeru organicznego (dawniej APTK)

patrz szkło hartowane

skrót: Eingeführte Technische Baubestimmung (Wprowadzone Techniczne Zarządzenie Budowlane)

Krawędź ukosowana, krawędź szyby o kącie innym niż 90°. (Skrót wg normy DIN: FK)

Szkła o określonych właściwościach filtrowania promieniowania elektromagnetycznego.

Szyby ognioodporne firmy Glas Trösch

Szkła optyczne, najczęściej zawierające ołów, DIN 58925, część 1.

1. Produkty szkła płaskiego wyprodukowane metodą float. Pojęcie „float“ = pływać pochodzi od kąpieli cynowej, na której studzona jest masa szklana w celu uzyskania możliwie jak najbardziej płaskiej powierzchni.
2. Aktualne określenie na szkło lustrzane, które jednak nie znalazło jeszcze swojego odniesienia w normalizacji.

Masa właściwa, iloraz masy i objętości. Jednostka: kg/m³
Szkło float posiada masę właściwą 2,5 x 10³kg/m³
(Szkło zbrojone ok. 2,6 x 10³kg/m³)

Meble ze szkła
Witryny, stoły, lampy, ścianki opuszczane, itd.

Gomółka szklana, wydmuchiwana i formowana ręcznie za pomocą piszczeli okrągła szybka szklana o średnicy 5 -15 cm. Jest szklona na ołów (okna witrażowe, szyby witrażowe).

Miejscowa obróbka powierzchni za pomocą narzędzi szlifierskich.

Stare określenie grubości (einfache Dicke) dla produkowanego na skalę przemysłową szkła okiennego o grubości 1,8 mm. Według rosnącej grubości: szkło cienkie – szkło okienne EE, MD, DD – szkło grube

Pojęcie to nie jest już dzisiaj dozwolone (pierwotnie zawarte w dawnej normie DIN 4102, wydanie 1972). Również: ogniotrwały, wysokoogniotrwały

patrz Szkło hartowane

Proces przetwarzania szkła float na szkło bezpieczne, w którym powstaje szczególny układ naprężeń wewnątrz szyby. Aby spowodować zmianę w strukturze szkła (np. powstanie pęknięcia), musi zostać najpierw przezwyciężone wprowadzone naprężenie w warstwie powierzchniowej. Metody wytwarzania szkieł hartowanych: a) Hartowanie termiczne: patrz szkło hartowane. Normalnie odprężone szkło jest równomiernie ogrzewane do temperatury mięknienia. Następnie szkło jest intensywnie chłodzone zimnym powietrzem, przy czym warstwa powierzchniowa natychmiast zastyga. Wnętrze szyby jest jeszcze plastyczne i może skurczyć się przybierając ciaśniejszą strukturę. W następstwie różnic strukturalnych wnętrze szkła (struktura zamknięta) wywołuje naprężenia ściskające w warstwie powierzchniowej (struktura otwarta) b) hartowanie chemiczne: Normalnie odprężone szkło umieszczane jest w stężonym roztworze soli wzgl. stopionej soli. W następstwie tego na powierzchni szkła zachodzi proces wymiany jonowej. Proces ten można zintensyfikować przez przyłożenie napięcia. Jony soli (kationy) o dużych wymiarach zastępują mniejsze jony znajdujące się w strukturze szkła, dzięki czemu w warstwie powierzchniowej szkła powstają naprężenia ściskające. Przebieg naprężeń wykazuje silniejszy wzrost niż w przypadku szkła ESG hartowanego termicznie.

Próba wygrzewania szkła ESG polegająca na utrzymywaniu go w czasie 8 godzin w średniej temperaturze pieca 290°C (±10 K). HST ma na celu spowodowanie przemiany wysokotemperaturowej odmiany siarczku niklu (NiS) w odmianę niskotemperaturową, która może prowadzić do samoistnego pękania szyby. Test ten jest wymagany m.in. dla oszkleń bezpiecznych z ESG, hartowanych szyb elewacyjnych oraz szyb hartowanych bez czterostronnego podparcia.

patrz Heat-Soak-Test

Ciepła ramka dystansowa, ramka dystansowa (porównywalna z ceownikiem) ze zmniejszonym udziałem mostka cieplnego, wykonana najczęściej ze stali nierdzewnej.

Zjawiska interferencji światła, znane również pod nazwą pierścieni Newtona. Wzajemne oddziaływanie między kilkoma powierzchniami szkła i światłem. Nie są wadą stanowiącą podstawę do reklamacji.

Występowanie barwy mieniącej się kolorami tęczy na powierzchni szkła (częściowo wskutek korozji powierzchni ). Może być również wywołana sztucznie przez naniesienie powłoki.

Niezalegalizowana jednostka siły (przeliczanie: 1 kp = 9,81 N. jako wartość do obliczeń: 10 N)

wg normy DIN 4102:
a) Klasy ognioodporności G. Zapobieganie rozprzestrzenianiu się ognia w określonym czasie.
b) Klasy ognioodporności F. Dodatkowe zapobieganie wypromieniowaniu ciepła.
c) Klasy ognioodporności T. Oszklenia w drzwiach; spełniają wymagania klas F,
patrz Okres hamowania rozprzestrzeniania się pożaru.

Siły spójności materiału jednorodnego.

Konstrukcje obiektów, w których krawędzie szyb są całkowicie lub częściowo pozbawione obramowania.

Krawędzie szkła, brzegi ograniczające szybę szklaną (powierzchnie szkła) oraz płaszczyzny leżące między tymi brzegami (powierzchnie krawędzi). DIN 1249, część 11.

patrz Obróbka krawędzi.

Cała powierzchnia krawędzi szyby jest obrobiona w operacji szlifowania. Zmatowiony wygląd powierzchni krawędzi po oszlifowaniu – dopuszczalne są pojedyncze błyszczące (jasne) i wyszczerbienia punkty. Patrz również obróbka krawędzi krawędź po cięciu – nieobrobiona prosta krawędź (krawędź „krojona”). (patrz również obróbka krawędzi)

Krawędź prosta tworzy z powierzchnią szkła w przybliżeniu kąt 90° (krawędź cięta). patrz : obróbka krawędzi

Krawędź szyby po złagodzeniu ostrych brzegów pozostałych po krojeniu szkła. (patrz również obróbka krawędzi)

Grupa szkieł optycznych bezołowiowych, wg normy DIN 58 925, część 1.

Gaz szlachetny, stosowany w szybach zespolonych jako wypełnienie gazowe w celu poprawienia współczynnika „k“.

Szkło kryształowe, częste potoczne określenie dla szlifowanego szkła gospodarczego, najczęściej z zawartością ołowiu.

Szkło ołowiowe kryształowe, najczęściej jako naczynia szklane zawierające tlenek ołowiu (co najmniej 24 % PbO, kryształ wysokoołowiowy co najmniej 30% PbO).

patrz Kryształ ołowiowy.

Gaz szlachetny, używany w wypełnieniu gazowym szyb zespolonych (MIG) w celu poprawienia współczynnika U.

Kształtka, wzgl. pustak szklany, element szklany o kwadratowym kształcie zawierający pustą przestrzeń (DIN 18175)

Szklane kształtki budowlane z otworkami odpowietrzającymi.

Atakuje silnie powierzchnię szkła. Jest stosowany do wytrawiania szkła. Stwarza duże problemy dla ochrony środowiska !

Współczynnik „k“, (czytaj: psi). Za jego pomocą można uwzględnić udział mostka termicznego okna.

Dawniej: szkło lane i walcowane, szlifowane obustronnie. Dzisiaj: szkło lustrzane wytwarzane metodą float.

Szkło lustrzane z wtopioną siatką drucianą.

patrz Lustra weneckie (Spionspiegel)

Rzemieślnicze lub artystyczne malowanie na tylnej powierzchni szyby.

patrz "masa właściwa" lub "masa powierzchniowa"

Jeden metr kwadratowy szkła float o grubości 1 mm posiada masę 2,5 kg (szkło zbrojone 2,6 kg).

Specjalny rodzaj szkła walcowanego (małe wytłaczane kwadraty)

Specjalny rodzaj szkła walcowanego (wytłaczane podłużne rowki)

Specjalny rodzaj szkła walcowanego (małe wytłaczane podłużne prostokąty)

Dopasowywanie barw między płytą elewacyjną i oknami fasadowymi przy uwzględnieniu panujących warunków świetlnych (z i bez oświetlenia wnętrzowego).

Obróbka powierzchni szkła metodą trawienia, piaskowania lub szlifowania.

stara nazwa grubości (średnia grubość) dla produkowanego na skalę przemysłową szkła okiennego o grubości 2,8 mm. W kolejności według rosnącej grubości: szkło cienkie – szkło okienne EE, MD, DD – szkło grube

Metoda wytwarzania wyrobów szklanych za pomocą piszczeli szklarskiej. Jest jeszcze stosowana do produkcji wielu szkieł barwnych i specjalnych wzgl. w rzemiośle artystycznym.

Szyby zespolone (z niem.: Mehrscheiben-Isolierglas).

W skrócie moduły PV. Najczęściej elementy półprzewodnikowe Si (ogniwa słoneczne), które oddają prąd elektryczny pod działaniem promieniowania słonecznego. Sprawność: ogniwa monokrystaliczne: 12 do 16 %, polikrystaliczne: 9 do 14 % ogniwa bezpostaciowe: 4 do 5%.

Skrót dla modułów fotowoltaicznych

Pojedyncza jednorodna szyba (w przeciwieństwie do szyby dwuwarstwowej jak w przypadku VSG)

Naroże szyby złagodzone przez jego zeszlifowanie.

(= stateczność resztkowa) - właściwość, która sprawia, że w przypadku całkowitego zniszczenia szyby, nie wypadną żadne odłamki wzgl. że dalej zachowana jest właściwa funkcja (np. zabezpieczenie przed upadkiem). Jest ona określana drogą testowania elementów konstrukcyjnych.

Pojęcie oznaczające uwarunkowaną klimatycznie różnicę ciśnień między przestrzenią międzyszybową zestawu szyb zespolonych i atmosferą. Może zostać przekroczona o kilka kN/m² przy obciążeniach śniegiem i wiatrem. Podczas projektowania szyb zespolonych obciążenia klimatyczne są uwzględniane zgodnie z nowymi „Zasadami technicznymi dla stosowania oszkleń o podparciu liniowym”.

Krawędź w stanie krojonym (skrót wg DIN 1249-12: KG)
Krawędź złagodzona (skrót wg DIN 1249-12: KGS) krawędź oszlifowana na wymiar (justowana) (skrót wg DIN 1249-12: KMG)
Krawędź szlifowana (dokładnie justowana) (skrót wg DIN 1249-12: KGN)
Krawędź polerowana (skrót wg DIN 1249-12: KPO)

Niepożądane zielonkawe zabarwienie szkieł sodowo-wapniowych wywołane małymi ilościami tlenku żelaza w surowcach naturalnych. Nie jest wadą stanowiącą podstawę do reklamacji.

Zielonkawe zabarwienie szkieł sodowo-wapniowych, wywołane obecnością niewielkich ilości tlenku żelaza stanowiącego naturalne zanieczyszczenie surowców szklarskich. Nie jest wadą stanowiącą podstawę do reklamacji.

Wyrwanie uchwytu punktowego z warstwy folii PVB zniszczonej szyby VSG.

Rekrystalizacja, proces, w wyniku którego następuje częściowa krystalizacja szkła. patrz – ceramika szklana

Specjalny rodzaj szlifu krawędzi z profilem wklęsłym i wypukłym

Pojęcie to nie jest już dzisiaj dozwolone (pierwotnie zawarte w dawnej normie DIN 4102, wydanie 1972).

Okna podwójne, stara konstrukcja okien z dwoma ramami i szybami (zwane również oknami skrzynkowymi).

Okno podwójne ze skrzydłem wewnętrznym i zewnętrznym z oszkleniem pojedynczym. Można jeszcze spotkać je często w starszych budynkach.

Przyporządkowany klasom ognioodporności minimalny czas trwania pożaru, który musi wytrzymać materiał (co najmniej 30, 60, 90, 120, 180, 240 minut).

Nieprzezroczysty, zmącony

Wartość oporu cieplnego elementu konstrukcyjnego według normy DIN 52612

Zmniejszenie ilości światła przechodzącego wskutek pochłaniania wzgl. odbicia.

Zgodnie z „Zasadami technicznymi dla stosowania podpartych liniowo oszkleń budynków“ są to wszystkie oszklenia o kącie nachylenia względem osi pionowej mniejszym niż 10°.

Zgodnie z definicją podaną w "Zasadach technicznych dla stosowania liniowo podpartych oszkleń budynków“ są to wszystkie oszklenia nachylone do osi pionowej pod kątem większym niż 10°. Przepisy dla oszkleń pułapowych obowiązują również w stosunku do oszkleń pionowych, o ile nie są one tylko przez krótki czas narażone na działanie zmiennych czynników zewnętrznych, takich jak np. oddziaływanie wiatru. Zaliczają się do nich np. pionowe części oszkleń dachów szedowych (pilastych), gdzie możliwe jest obciążenie szyby skupiskiem śniegu.

Oszklenie ze szprosami mosiężnymi wzgl. prętami ołowiowymi pokrytymi mosiądzem.

Szkło barwione w masie o specjalnych właściwościach filtrujących promieniowanie elektromagnetyczne.

Pojęcie to nie jest już dzisiaj dozwolone (pierwotnie zawarte w dawnej normie DIN 4102, wydanie 1972). Również: ogniotrwały, wysokoogniotrwały

Linie pęknięć nie stykają się nigdzie z krawędzią szyby. Zjawisko to występuje często w przypadku szkła półhartowanego (TVG).

Długa metalowa rurka do wydmuchiwania stopionego szkła (bańki) w celu wytwarzania naczyń szklanych.

Uszlachetnianie powierzchni szkła („polerowanie“) przez specjalną obróbkę cieplną. zwane również „przegrzewaniem“.

Produkty budowlane są to materiały budowlane, elementy konstrukcyjne, urządzenia, które są produkowane w celu trwałego zamontowania w budowlach, i w celu trwałego połączenia z gruntem.

Próba mająca wyjaśnić, czy zestaw szyb zespolonych (MIG) zawiera szyby z powłokami (wnioskowanie na podstawie różnego lustrzanego odbicia płomienia)

patrz politura ogniowa

Określenie na przenoszenie dźwięku przez stropy i ściany przylegające do okna. Nazywane jest również przenoszeniem przez drogi bocznikujące.

Zbiorcza nazwa szklanobetonu, cegieł szklanych (luksferów) i dachówek szklanych

Skrót dla poliwinylobutyralu.
Elastycznociągliwa folia pośrednia w szybach bezpiecznych klejonych (VSG). Grubość folii pojedynczej 0,38 mm. Im więcej zastosowanych warstw folii, tym większa jest resztkowa nośność szyby.

Jest to najczęściej metalowy profil wydrążony (ze stali szlachetnej, aluminium), który utrzymuje dwie tafle szkła zespolonego w żądanej odległości od siebie. W ramce dystansowej jest również umieszczony środek osuszający.

Rodzaj konstrukcji oznacza sposób łączenia (montażu) produktów w obiekty budowlane lub elementy konstrukcyjne budowli

Zjawisko rozdzielania się padającego światła wskutek rozpraszania wzgl. odbicia od nierównych (chropowatych) powierzchni.

patrz Współczynnik rozszerzalności cieplnej

Szkło alarmowe firmy Glas Trösch

Szyby zespolone z wbudowanym w przestrzeń międzyszybową ruchomym system zacieniającym firmy Glas Trösch  

Szkło hartowane (ESG) firmy Glas Trösch

Szkło półhartowane (TVG) firmy Glas Trösch

Szkło bezpieczne klejone (VSG) firmy Glas Trösch

Szkło dźwiękochłonne firmy Glas Trösch

Szyby z sitodrukiem firmy Glas Trösch

Szkło antywłamaniowe firmy Glas Trösch

Szkło termoizolacyjne firmy Glas Trösch

Szkło przeciwsłoneczne firmy Glas Trösch

Kombinowane szkło termoizolacyjne i przeciwsłoneczne firmy Glas Trösch.

Matowanie powierzchni szkła przez trawienie kwasami wzgl. piaskowanie

Sześciofluorek siarki, gaz ciężki, który po zastosowaniu w szybach zespolonych zwiększa izolacyjność akustyczną (powoduje natomiast pogorszenie współczynnika „U”).

Nazwa używana na określenie powierzchni szkła float stykającej się z kąpielą stopionej cyny. Cechuje ją zmniejszona wytrzymałość mechaniczna, wykazuje natomiast wyższą odporność chemiczną. Można ją rozpoznać po nieznacznej fluorescencji w świetle ultrafioletowym (UV-Licht).

Gaz ciężki, który po zastosowaniu w szybach zespolonych zwiększa izolacyjność akustyczną (powoduje natomiast pogorszenie współczynnika „U”).

Szklanobeton oznacza prasowane wyroby szklane (pełne lub puste w środku wzgl. otwarte z jednej strony) Cel zastosowania : konstrukcje przejść i przejazdów w kombinacji z betonem.

Szklenie na ołów, oprawianie szkieł za pomocą wlutowanych rózeg z ołowiu. Stosowane głównie w witrażach i malarstwie na szkle

Szkło jest nieorganicznym produktem powstałym ze stopionej masy, która zastyga w przeważającym stopniu bez krystalizacji (w stanie bezpostaciowym). W sensie termodynamicznym szkło jest zamrożoną przechłodzoną cieczą.

Szkło bezpieczne klejone (VSG), z kilkoma warstwami folii wzgl. konstrukcja szklana, która stawia określony opór gwałtownym działaniom zewnętrznym (wandalizmowi). Szyby antywłamaniowe, patrz DIN EN 356, DIN EN 1063 i DIN 52290: - Klasa antywłamaniowości: oznaczenie P1A do P5A /DIN EN 356)- Klasa odporności na przebicie: oznaczenie P6B do P7B (DIN EN 356)- Klasa kuloodporności : oznaczenie BR1 do BR7 (DIN EN 1063)- Odporność na wysadzenie wybuchem: oznaczenie D (DIN 52290 część 5; obecnie jeszcze obowiązująca)

Jest to rodzaj szkła o nieregularnej jakości powierzchni (zawiera smugi i pęcherze)

Stara nazwa oszkleń antywłamaniowych w budynkach banków (Dopuszczenia UVV zgodnie z: C2SA/B2 , C2SF/B2)

Szkła dla optycznie ważnych zastosowań, w których została zredukowana zawartość żelaza, aby zmniejszyć do minimum zielonkawy odcień.

Szkło dla zastosowań w przemyśle optycznym, w których zmniejszona została zawartość żelaza, aby zredukować do minimum zielonkawy odcień szkła.

( w skrócie: VSG). Składa się z dwóch lub kilku szyb float z elastyczno-ciągliwymi foliami pośrednimi, które zostają połączone pod działaniem ciepła i wysokiego ciśnienia. Również z siatką drucianą lub siatką z włókien stalowych w folii pośredniej. Może być również wykonane z szybami ESG lub TVG. W przypadku pęknięcia szyby odłamki szkła są utrzymywane razem przez folię pośrednią. Przy odpowiedniej grubości i budowie jest szkłem antywłamaniowym w sensie normy DIN 52920 (patrz: szkło antywłamaniowe).

Szkło borokrzemowe, o wysokiej zawartości związków boru charakteryzujące się wysoką odpornością chemiczną, wysoką odpornością na zmiany temperatury lecz niską wytrzymałością mechaniczną

Szkło budowlane jest starą nazwą szkła okiennego produkowanego na skalę przemysłową, najczęściej bez obróbki krawędzi

Szkło walcowane o profilu ceowym (szeroki średnik, wąskie półki), o powierzchni wzorzystej, również z wkładem z siatki drucianej. DIN 1249, część 5. Lista Zasad Budowlanych A 11.3.

Szkło okienne ciągnione maszynowo.

Stara nazwa grubości dla produkowanego na skalę przemysłową szkła okiennego o grubości ok. 0,7 – 1,6 mm. Według rosnącej grubości: szkło cienkie – szkło okienne EE, MD, DD

Szkło dźwiękochłonne (najczęściej w postaci zestawów szyb zespolonych), izolacyjność dźwiękowa (zwiększone pochłanianie dźwięku) osiągana jest przez odpowiedni układ różnych grubości szkła, wypełnienie przestrzeni międzyszybowej gazem (SF6) jak również zastosowanie szkła VSG lub szyb klejonych żywicą laną. Możliwe jest również użycie VSG z folią dźwiękochłonną.

Nazwa przyjęta na określenie szkła o szczególnie wysokim stopniu bezbarwności. Jest ono uzyskiwane przez specjalne prowadzenie wanny szklarskiej wzgl. przez zastosowanie najczystszych surowców (całkowite wyeliminowanie wzgl. śladowa zawartość związków żelaza).

Stara nazwa grubości dla produkowanego na skalę przemysłową szkła okiennego o grubości ok. 4,5 – 6,5 mm. Według rosnącej grubości: szkło cienkie – szkło okienne EE, MD, DD – szkło grube

Szkło bezpieczne hartowane, w formie skróconej: ESG, szkło płaskie z celowo wywołanymi naprężeniami termicznymi, o powiększonej wytrzymałości mechanicznej jak również powiększonej odporności na zmiany temperatur. Jego rozbicie powoduje rozpad tafli na małe okruchy o tępych krawędziach i w przybliżeniu jednakowej wielkości. Wytwarzanie: Tafla szklana jest ogrzewana do temperatury powyżej punktu mięknięcia i następnie gwałtownie chłodzona zimnym powietrzem (naprężanie). Dzięki temu powierzchnia szkła zastyga podczas gdy wnętrze szkła jest jeszcze lepkie. Ze względu na wolniejsze ochładzanie może ono kurczyć się silniej niż powierzchnia szkła. W następstwie różnic strukturalnych wnętrze szkła (struktura zamknięta , o małej objętości) wywołuje naprężenia ściskające w warstwie powierzchniowej (otwarta struktura, o dużej objętości) . W przypadku obciążenia mechanicznego szkła hartowanego musi najpierw zostać pokonane naprężenie powierzchniowe, aby wywołać zmianę w strukturze szkła (np. utworzenie rysy). Naprężenie powierzchniowe szkła hartowanego = 120 N/mm². W wykazie zasad budowlanych znajduje się w punkcie A 11.4.

Szkło lane o młotkowanej teksturze.

Szkło kwarcowe (zawierające prawie 100% SiO2) o wyjątkowo wysokiej odporności na zmiany temperatury i o wysokiej przepuszczalności promieniowania nadfioletowego (UV).

Szkło walcowane, o zmniejszonej przezroczystości, częściowo z wkładem z siatki drucianej. patrz norma DIN 1249, część 4, wykaz zasad (prawideł) budowlanych A 11.2

Szkło ornamentowe o cechach szkła antycznego.

Stare określenie na szkło okienne ciągnione maszynowo.

Szkło płaskie matowane jednostronnie lub obustronnie przez piaskowanie (mat piaskowy) lub przez trawienie (mat kwasowy). Zwiększona wrażliwość na zabrudzenie. W przypadku VSG efekt matowania osiągany jest przez zastosowanie matowej folii.

Płatki z barwnych pręcików szklanych ułożonych w mozaikowy wzór zostają spojone ze sobą szkłem bezbarwnym. Wytwarzanie tych szkieł wchodzi w zakres rzemiosła artystycznego (często oglądana postać: obciążniki do listów). W użyciu od ok. 1000 lat p.n.e..

Szkło warstwowe mleczne, szkło bezbarwne powlekane warstwą szkła mąconego.

Szkło mrożone wzorzyste, szkło płaskie z wzorem „kwiatów mrozu“. Wytwarzanie: na zmatowaną powierzchnię szkła nakładany jest klej, który zostaje wysuszony. Skurcz spowodowany utwardzeniem kleju prowadzi do jego oddzielenia od szkła. Podczas tego procesu klej wyrywa z powierzchni muszelkowate okruchy szkła. Powstający w rezultacie tego wzór przypomina „kwiaty mrozu” jakie dawniej obserwować można było na szybach w oknach pojedynczych.

Szkło obrazkowe , cienkie szkło płaskie do oprawiania obrazów (częściowo o własnościach przeciwodblaskowych).

Szkło dwuwarstwowe jednorodnie spojone, z bezbarwną lub barwną warstwą podstawową i równomiernie nałożoną powłoką, która również może być bezbarwna lub barwna.

Ogólne pojęcie dla szkieł atestowanych, które spełniają wymagania jednej z klas ognioodporności .

patrz również Szkło ogniochronne, wzgl. Klasy odporności ogniowej.

Ogólna nazwa szkła płaskiego do celów ogrodniczych (cieplarń, inspektów, itp.). szkło walcowane surowe wg DIN 11 525; szkło ogrodowe przezroczyste wg DIN 11 526.

1. Stara nazwa szkła płaskiego ciągnionego maszynowo (szkło płaskie, szkło lustrzane), (patrz DIN 1249, część 1).
2. Stara nazwa grubości dla ~: ED/MD/DD według rosnącej grubości: szkło cienkie – szkło okienne EE, MD, DD – szkło grube

Szkło ołowiowe (zawierające co najmniej 5% Pb). Zastosowanie: osłony przed promieniowaniem jonizującym (np. promieniami rentgenowskimi).

Szyby szklane produkowane z masy szklanej o różnym składzie surowcowym, bezbarwnej i barwnej.

Szkło walcowane z wzorzystą powierzchnią.

Szkło płaskie wzorzyste (walcowane) z wtopioną siatką drucianą.

Szkło z zamkniętymi porami powietrznymi (gazowymi) o bardzo dobrych własnościach izolacyjnych (DIN18 174)

Ogólna nazwa dla wszystkich szkieł (najczęściej sodowo-wapniowych lub borokrzemowych) o równoległych powierzchniach. Wytwarzane jest najczęściej metodą float (Floatglas).

Szyby zgodne z dopuszczeniem FTZ (Centralnego Urzędu Pocztowo- Telekomunikacyjnego)

patrz: cegły szklane, szklanobeton

Szkło płaskie, w którym zmniejszone do minimum są odbicia od powłok, powszechnie obserwowane w przypadku innych szkieł powlekanych.

Szkło płaskie o grubości do 1,5 mm, patrz szkło obrazkowe

Szkło walcowane ze słabo zaznaczonym wzorem na powierzchni

Zjawisko zmętnienia, rozkładu spowodowane starzeniem, w większości przypadków dotyczy warstwy naniesionej na powierzchnię szkła. Powstaje często wskutek rozszczelnienia zestawu szyb zespolonych (MIG).

patrz szyby zespolone (MIG).

Przestarzała nazwa dla specjalnego szkła ESG. (Uwaga: ESG nie posiada zwiększonej twardości)

Ogólne pojęcie dla systemów szkieł łączonych, np. żywicą laną, w przypadku których w przeciwieństwie do VSG nie są stawiane specjalne wymagania wobec warstwy pośredniej. Często jest mylnie używane jako nazwa dla VSG.

Szkło rozpuszczalne w wodzie (krzemiany metali alkalicznych). Półprodukt do syntezy szkieł i ceramiki metodą Zol-Żel.

Szkło walcowane zbrojone siatką metalową. Szkło zbrojone nie jest szkłem bezpiecznym!

Szkło o niskim współczynniku rozszerzalności cieplnej oraz wysokiej odporności na nagłe zmiany Temperatur.

Obróbka ubytkowa powierzchni szkła (obróbka krawędzi, obróbka płaszczyzn).

Rodzaj obróbki krawędzi szkła metodą szlifowania do kształtu ćwierćwałka. Nazwa nie jest już używana. (obecnie: Bullnose)

Szyby z naniesionymi warstwami przeciwodblaskowymi.

Szkło bezpieczne klejone z wkładem drucianym.

patrz Szyby niskoemisyjne.

Szyby otrzymywane przez podgrzewanie szkła płaskiego w piecu do gięcia (najczęściej ESG).

Szyby ogrzewane (elektrycznie). Szkła, które są podgrzewane za pomocą wtopionych lub nałożonych drutów lub warstw przewodzących (ogrzewane tylne szyby w pojazdach samochodowych)

Szyby modelowe, wszystkie kształty szyb odbiegające od kwadratu wzgl. prostokąta.

Zestawy szyb zespolonych (w skrócie MIG) składają się z dwóch lub kilku tafli szklanych, które oddzielone są od siebie przestrzenią międzyszybową (SZR). Właściwy (żądany) rozstaw szyb zapewniają ramki dystansowe. Przestrzeń międzyszybowa jest wypełniona bądź suchym powietrzem bądź gazem wzgl. mieszaniną gazów; elementy zestawu są połączone hermetycznie w strefie brzegowej najczęściej za pomocą organicznych mas uszczelniających. (wcześniej krawędzie szyb były również łączone ze sobą metodą spawania). MIG z wypełnieniem powietrzem: Lista Zasad Budowlanych A 11.5.1/2 (DIN 1286-1) MIG wypełnione powietrzem z powłokami: Lista Zasad Budowlanych A 11.7 (DIN 1286-1) MIG wypełnione gazem z powłokami: Lista Zasad Budowlanych A 11.6 (DIN 1286-2) Odchyłka grubości zestawu szyb zespolonych (szyby łącznie z przestrzenią międzyszybową) : ± 1mm

Szkło z bardzo cienką powłoką metaliczną (o grubości odpowiadającej kilku warstwom atomów), które przepuszcza promieniowanie o określonych długościach fali (przepuszczalność) i zatrzymuje większą część promieniowania cieplnego (odbicie).

Zakres temperatur, w którym leży punkt mięknięcia masy szklanej. Zwana również górną temperaturą odprężania szkła „Tg“. Tg szkła float wynosi około 520°C.

Dodatki w zestawie szklarskim (soda, potaż), które obniżają temperaturę topienia zestawu.

patrz Trawienie

patrz Trawienie

W skrócie UV. Krótkofalowy zakres promieniowania słonecznego.

patrz Uszlachetnianie powierzchni, zdobienie szkła.

Dodatkowa obróbka powierzchni szkła płaskiego przez szlifowanie, trawienie, piaskowanie, wytwarzanie wzorów „mrożonych“ i emaliowanie.

Dodatkowa obróbka i przetwórstwo szkła w celu dostosowania go do określonych celów zastosowania.

Podaje ona, ile metrów sześciennych powietrza przenika w ciągu godziny przez spoinę o długości 1 metra przy różnicy ciśnień powietrza między wnętrzem a stroną atmosferyczną wynoszącej 10 Pa . (DIN 18055, Wyd.:1981-10 Okna; przepuszczalność spoin, szczelność przy uderzeniach deszczu i obciążenie mechaniczne; wymagania i badania).

- patrz współczynnik przepuszczalności energii całkowitej

Współczynnik Rw, ważony współczynnik izolacyjności akustycznej Rw wyraża zdolność elementu konstrukcyjnego do pochłaniania dźwięku. Nie uwzględnia się przy tym przenoszenia dźwięków przez bocznikujące elementy konstrukcyjne. [dB] Pozostałe współczynniki izolacyjności akustycznej: R'w; R'w,B: ważony współczynnik izolacyjności akustycznej łącznie z bocznikującymi elementami konstrukcyjnymi (wbudowane okno). Rw,P: ważony współczynnik izolacyjności akustycznej bez uwzględnienia wpływu bocznikujących elementów konstrukcyjnych zgodny z normą DIN 52210. W świadectwach badania określany jest również jako Rw. R'w,Res: Wypadkowy współczynnik izolacyjności akustycznej ściany łącznie z oknami, drzwiami, roletami, itd.

Współczynnik przenikania ciepła „U“, podaje ilość ciepła (W), która przechodzi przez metr kwadratowy (m²) powierzchni elementu konstrukcyjnego przy różnicy temperatur 1 K.
U = W/m² K.
Norma badania współczynnika „U” dla oszkleń (Uv): 52619 część 2
Współczynnik przenikania ciepła według normy DIN 4108.
Pomiar oporu płytowego: DIN 52612
Zależność od oporów cieplnych przejmowania 1/i i 1/a oraz oporu cieplnego przenikania 1/
Dawna nazwa: współczynnik przenikania ciepła „k“.

Specjalny rodzaj szlifowania krawędzi w kształcie odcinka koła

Wilgoć (para wodna), która skrapla się z powietrza na zimnych elementach konstrukcyjnych (mostki termiczne), kiedy przekroczona zostaje wilgotność nasycenia. Występuje częściowo w przypadku szkieł termoizolacyjnych o wysokiej izolacyjności w okresach przejściowych (zaparowanie szyb zewnętrznych).

patrz Wartość „U”.

Wartość „g“ według normy DIN 67 507: podaje, jaka część energii padającego na szybę promieniowania słonecznego (w zakresie długości fali 300nm - 2500nm) przedostaje się do wnętrza pomieszczenia. Składa się ona z promieniowania bezpośredniego ( ) oraz ciepła pochodzącego z nagrzanej szyby (q ) (wtórne oddawanie ciepła do wnętrza wskutek promieniowania długofalowego i konwekcji). Wartość współczynnika podawana jest w %. g = + q

Symbol:  (szkło float (w zakresie temperatur 20 do 300°C): 9 x 10-3 mm/m K). Wyraża on zmianę długości przy ogrzaniu o 1°C. Oznacza to, że tafla szklana o długości 1 m rozszerza się o ok. 0,009 mm przy wzroście temperatury o 1 oK. Pomiar zgodnie z normą DIN 52 328.

Wyboczony do zewnątrz.

Pojęcie niedopuszczone już w chwili obecnej (pierwotnie zawarte w dawnej normie DIN 4102, wydanie 1972).

Atakowanie powierzchni szkła przez roztwory kwasu fluorowodorowego. Powstała w ten sposób powierzchnia szkła posiada matowy wygląd. Na skutek rozwinięcia powierzchni szkła zwiększona podatność na zabrudzenie.

Naprężenie rozciągające powodujące zniszczenie próbki, np. (naprężenie sigma przy zerwaniu próbki)

Wytrzymałość na zgniatanie. Szkło float posiada wytrzymałość na ściskanie od 700 do 900 N/mm²

Wytrzymałość na zginanie oznacza wielkość naprężenia zginającego przy zniszczeniu (pęknięciu) próbki bB (Sigma).

patrz anizotropia.

Szybko zastygająca masa z tworzywa sztucznego, najczęściej dwuskładnikowa, do wypełniania szczelin między krawędziami otworów i trzpieniami mocowania punktowego w celu lepszego połączenia dociskowego i kształtowego.

Oszlifowanie ostrych brzegów (złagodzenie). Powierzchnia krawędzi pozostaje nieobrobiona.
patrz Obróbka krawędzi.

Mieszanka surowców szklarskich i stłuczki, z której wytapiane jest szkło płaskie.

Znak Ü wyraża zgodność produktu z listą zasad budowlanych.
ÜZ: Świadectwo Zgodności wystawione przez akredytowaną placówkę kontrolną.
(Szyby zespolone wypełnione powietrzem, bez powłok)
ÜH: Deklaracja Zgodności producenta (Szyby zespolone wypełnione gazem, z powłokami lub bez powłok)
Znak Ü (certyfikat) musi zawierać następujące informacje:
1. Nazwa producenta
2. Podstawa potwierdzenia zgodności
a) skrótowe oznaczenie odpowiednich zasad technicznych oraz istotnych dla celu zastosowania właściwości produktu budowlanego,
b) oznaczenie dla ogólnego dopuszczenia nadzoru budowlanego w postaci symbolu „Z“ i jego numeru,

c) oznaczenie dla ogólnego świadectwa badania przez nadzór budowlany w postaci symbolu „P“, oznaczenie placówki kontrolnej i numer świadectwa badania lub
d) oznaczenie "Zgoda w pojedynczym przypadku“ oraz nazwa instytucji udzielającej zgody.
3. Logo lub oznaczenie placówki certyfikacyjnej, o ile jego załączenie jest wymagane.